เดินตามขบวน ขึ้นถนนไปนิดเดียวผู้นำก็พาเลี้ยวขวาซะละ(ครั้งที่แล้วขึ้นไปถึงหลังองค์พระ)
พี่รีบถามว่าทางนี้ยากกว่ารึเปล่า เพราะถ้ายากเราจะปีนไม่ไหว น้องๆบอกว่าพอๆกัน แต่ไกลกว่านิดนึง

พี่ก็…เลยตามเลยละกัน ไอ้จะหันกลับก็กลัวเหลือแต่สักขาวดำ ก่อนขึ้นก็หยิบไม้เท้าอันเหมาะมือไว้เป็นผู้ช่วย แล้วค่อยๆเดินตามแถวยาวๆไป

เดินๆโดดๆไปได้ไม่ไกลก็กลายเป็นผู้นำ เพราะหลายคนหลบให้ผ่าน กับบางคนขึ้นเร็วจนไม่เห็นหลัง ช่วงนี้จะเริ่มวังเวงนิดๆจนโบ๊ทตะโกนมาว่ารอด้วยยยย

ครั้งนี้เจอพื้นดินแน่นๆ ไม่ร่วนซุย กับกอไผ่เขียวๆไม่แล้งแบบคราวก่อน มีช่วงชันมากๆนิดหน่อย แต่ไม่ยากจนเกินกำลัง (แอบสบายนิดนึงจากการที่โบ๊ทคอยดันหลังให้)

เดินคุยกันไปเรื่อยๆจนเจอทางแยกซ้ายมือที่คิดว่าน่าจะขึ้นมาจากหลังองค์พระใหญ่ ก็ตกใจหน่อยๆว่านี่ต้องอีกไกลมากกว่าจะถึงจุดหมาย

แต่บรรยากาศวันนี้ต่างจากครั้งที่แล้ว เหมือนว่าการทำอะไรที่เคยทำแล้วนี่มันช่วยลดความกังวลได้ประมาณนึง ช่วงทางลาดลงก็วิ่งเบาๆ ตรงไหนชันก็ก้มหน้าก้มตาเดินไป

ขึ้นถึงยอดเขาใช้เวลาไป1.09ชม.กับระยะทางที่มากกว่าครั้งที่แล้ว(1.15ชม.)เกือบโล #ไกลขึ้นแต่เร็วขึ้น

เจอน้องผชสองคนเดินสวนลงมา พร้อมกับขอบคุณที่เราคุยกันไล่หลังเค้าตลอดทางจนทำให้เค้าต้องเร่งฝีเท้าเพื่อไม่ให้เราตามทัน

ก็ตกใจนะ เลยขอโทษไปที่รบกวนสมาธิเค้า แต่น้องๆน่ารัก บอกว่าไม่กวนเลยพี่ ดีซะอีกที่ทำให้เค้าไม่อู้ ไม่งั้นโดนผญตามทันนี่จะอายมิใช่น้อย (ละไว้ฐานที่เข้าใจกันว่าผญนี่ก็ป้าซะด้วยสิ)

พอขึ้นมากันครบก็รวมกลุ่มแชะรูปเป็นอันจบพิธี กลุ่มใหญ่เค้าลงทางเทรลซึ่งว่ากันว่าโหดจนต้องนั่งยองๆค่อยๆก้าวเท้าลงไป แต่พี่กับโบ๊ทสมัครใจลงทางบันได เพื่อรักษาอะไหล่ไว้ให้ดีที่สุด
+++++
ขับรถออกมานั่งกินส้มตำที่ร้านส้มตำ ส.เมืองพล ไม่ไกลจากปากทางเข้าวัดเท่าไหร่
ตำข้าวโพดไข่เค็ม ตำหมูตกครก ตับหวาน คอหมูย่าง ไก่ย่างครึ่งตัว เหนียวคนละกระติ๊บ ล้างปากด้วยขนมใส่ไส้ห่อนึง ทั้งหมดนี่กินสองคน ค่าเสียหาย305บาท ถูกมากกกกกกกกกก
+++++
ใครสนใจทั้งเขาและส้มตำก็นัดมานะจ๊ะ พี่ว่างเสมอ…
+++++
อ้าว…ลืมพูดถึงรองเท้าได้ไงเนี่ย สั้นๆเลยนะ ดอกไม่ลึกแต่คม จิกลงไปบนดินร่วนนิดๆก็ไม่ลื่น ที่สำคัญสุดสำหรับพี่คือตลอดเวลาทั้งขึ้นและลงเกือบสองชั่วโมงนี่ไม่ปวดเท้าเลยซักนิด NEWTON BOCO AT4